Ik zie mijn spiegelbeeld in anderen is als een herinnering aan de universele verbinding die we delen als menselijke wezens. Het is een erkenning van het feit dat we allemaal deel uitmaken van dezelfde essentie. Dat we de weerspiegeling in anderen zien, een spiegeling is van onszelf. Deze reflecties kunnen ons inzicht geven in ons eigen leven en onze relaties met anderen. Door ons bewust te zijn van deze reflecties, begrijpen we onze eigen innerlijke wereld beter en onze relaties met anderen. De ander kan mij laten zien wat ik bij mijzelf nog onderbelicht heb en nog mag ontwikkelen.
Op een hoger niveau geeft deze uitspraak richting aan het idee van non-dualiteit. Non-dualiteit, betekent dat er niet zoiets bestaat als goed of slecht. Zoals de term zelf al een beetje verklapt, gaat het om een manier van leven en denken waarbij er geen onderscheid gemaakt wordt tussen ervaringen, gebeurtenissen, mensen of gedachten die wenselijk of onwenselijk zijn. Waarin we erkennen dat er geen echte scheiding is tussen onszelf en anderen. We zijn allemaal verbonden en maken deel uit van hetzelfde universele bewustzijn. Onze weerspiegeling herinnert ons eraan dat we allemaal één zijn door onze verbinding met elkaar.
Kortom, “Ik zie mijn spiegelbeeld in anderen” is een herinnering aan onze verbondenheid en onze gemeenschappelijke menselijke ervaring. Als een uitnodiging om met mededogen en begrip naar onszelf en anderen te kijken.